Heile revolusjonshistoria pa seks setningar

Etter snart to veker i Nicaragua fann tylen det for godt a ta eit kjapt grunnkurs i revolusjonshistoria. Vanskeleg a komme utanom det temaet her. Sidan tylen har sa lett for det, kan all informasjonen fra revolusjonsmuseet oppsummerast veldig kort:

Ein knekt som heitte Sandino jaga ein gong pa 1920-talet gringoane ut av landet, berre for deretter a bli skoten i nakken av fyrste helveten i rekka av det kommande Samozadynastiet. Samozahelvetane var ikkje sa lette a ta knekken pa, men beit godt i fra seg heilt fram til 1979. Da samla nokre karar seg pa og jaga heile samozagjengen ut av landet. Desse karana tykte Sandino var ein bra knekt, og kalla seg difor for sandinistar. Men Ronalden i det kvite hus likte samozagjengen betre og fekk difor iranarane til a skipe over antirevoulusjonsvapen for a gjennopprette god borgarleg skikk og bruk att, noko som seinara forte til mykje baluba. Men revoulusjonskarane stod pa og i 1993 var dei i mal. Sann var det.

Sandino. Mystisk helt som saman med nokre andre mystiske karar jaga ut us-marines pa 1920-talet.

Gjengen som samla seg pa for a kjeppjage samoza i 1979.

Den mest sofistikert montasjen pa museet - som elles var som pa niva med ei veggavis i eit norsk ungdomsklasserom.

Revoulusjonsmuseet var sparsommeleg innreia - men med fin trekk og fint lys.

Ei paske utan Sylvinj og Arthurn

Det er no noko med det a vere i syden. Ein kjem til eit punkt kor ein byrjar a sakne eit kvart. Saerleg no i paska. Slik som Vona, Sylvinj og Arthurn. I Leon fann eg vulkanar, Silje, Ragnhild og Ron. Og nokre folk som stod pa brett ned vulkanen Cerro Negro. God overstatt paske!

- Nei, er det sjolvaste tylen?

- Jau

Sunnfjordlauget midt i fisen fra vulkanen San Cristobal

Cerro Negro. Den yngste av vulkanane i Nicaragua. Berre barnet med sine vel 100 ar.

Brettfantisar pa veg opp Cerro Negro. Hjelp til med paskeskjensla.

Tyl med lyte

Jesusen matte gjennom litt av kvart i veka som gjekk. Men det var ikkje langt i fra at tylen ogsa vart nagla skikkeleg fast no pa langtorsdag. Ned att fra Nicaragua sin hogste vulkan kom den elles sa velbalanserte og elegante tylen i ubalanse. For a rette pa dette stotta eg handflata med heile tyngda mot den einslege 4 cm lange spissen pa toppen av ein liten kaktus. Og det var hon ta ikkje mykje om a gjere for den kom ut pa andre sida. So tyle altso. Men tylen har allereie statt opp att og kan snart handhelse pa kven det skal vere.

Meir tyleskap - no 30 m under havoverflata

Tylen gar i vatnet igjen og er no sertifisert for dykk til 30 m. I forige artikkel sag dykk at tylen helsa pa vare forfedre apekattane. Eg kjente umiddelbart slektskap med desse enkle men sympatiske skapningane. Korleis vil det da vere om eg gjekk enno nokre ledd tilbake og helsa pa amfibiedyra i havet? Tidlegare erfaringar med den jekla stingrayen skulle indikere at det ville bli eit alt for langt sprang, og at det ville blir meir baluba enn haleluja. Men det skulle vise seg at mr. Tyl og dei karibiske hysene er i ganske naer slekt. Kommunikasjonen foregar gjennom a utveksle bobler, noko som i grunn er ein undervurdert metode for sosialt samvaer. Passar fint for tylen.