Tylen kar i bylgjene

Verken bylgjene eller fiskane i Puerto Escondido passar godt i lag med mr. Tyl. Bylgjene gav meg juling og etter det kom det ei piggrokke (stingray) og stakk meg i foten og forgifta heile greia. Heilt klart ikkje noko a trakte etter. Lenge sidan eg har hatt det sa jikla ilt. Varte i tre-fire timar for faenskapen gav seg. Nar eg gjekk til doktor Manuel dagen etterpa kunne han fortelle at ei botte med varmt vatn ville ha tatt vekk smerten med ein gong. Fint da. I alle fulle fall var det no berre til a komme seg derifra. Tok bussen til Barra de la Cruz, kor det berre er snille bylgjer og sympatiske fiskar, vil eg seie.

Har fatt lane eit surfebrett av ein ire eg motte her. Dei lokal berre ler nar eg kjem gaande med det og mumlar noko om Titanic. Trur kanskje dei meinar det er temmeleg stort og passeleg for gronskallar. Tylen derimot er berre glad og fornogd ettersom han har vore oppe pa brettet i opptil fleire sekund nokre gongar no. Legger sjolvsagt ved prov for skeptiske lesarar. Bilta viser ogsa at det er ganske fint her. Styresmaktene har avgjort at det ikkje skal byggjast noko nede ved stranda, sa den er heilt ode. Bortsett fra ei lita strahytte kor dei grillar i hop den beste fiskesandwichen eg har smakt nokon gong, og serverar den saman med iskald ol. Barra de la Cruz er ein knottliten fiskelandsby som ligger 1,5 km fra stranda. Og mellom landsbyen og stranda er det ingenting. Niiiiiiiiiiice.